Tekrar söyleyeyim “Ümmet olarak bu perişan halimiz, ne düşmanımızın güçlülüğünden, ne de bizim güçsüzlüğümüzdendir. Düşmanın aramıza soktuğu bin bir fitne ile tefrikaya düşmemiz ve gücümüzün dağılmasındandır.” Bu perişan halden, işgal, katliam, sömürü ve talandan kurtulmanın tek çaresi, yine birlik beraberlik içinde cemaat olup güzümüzü toplamamızla mümkündür.
Düşman çok daha iyi biliyor ki, fiziki güçlerle, ordu ve silahlarla, bu ümmeti alt edemez. Tek çaresi var gücünü dağıtmak. Tarih boyu de bu hep böyle olagelmiştir. İslam ümmeti mertçe bir savaşla, asla düşmanına mağlup olmamıştır. Sürekli kendi arasındaki ihtilafların iftiraka dönüştürülmesi, birbirine düşürülmesiyle kaybetmiştir.
Ayetler, hadisler, peygamberimiz (sas) ve tüm peygamberlerin (as) hayatları, hatta eşyanın tabiatı bizi bir ve beraber olmaya, cemaat olup güçlerimizi birleştirmeye çağırıyor. İşte birkaç hadis daha:
“Ümmetim dalalette asla birleşmez. O halde cemaate bağlı kalmaya dikkat edin. Şunu iyi bilin ki, Allah'ın (yardım) eli cemaatin üzerindedir.” (Zevaid, 5/218)
Özellikle Kur'an ve Sünnet merkezli İslami bir eğitim ve terbiyeden geçmiş bireylerin oluşturduğu bir topluluk, yanlışta birleşmez. Yanlış yapsalar da bu kasıtlı olmaz. Kaldı ki Kur'an ve Sünnet ilkelerine uygun bir şekilde, istişareyle karar alıp hareket eden bir topluluk, hata etseler de Allah (cc) o hatayı hayır ve bereketlere tebdil edebilir.
Müçtehidin içtihadında isabet etse iki, hata etse bir sevap alması gibi, cemaatin kararları da; istişareyle aldığı kararlarda isabet ederse iki misli, hata ederse bir misli bereketlenir diyebiliriz. Hadisi şerifin son kısmı bu müjdeyi vermektedir. Allah (cc) ın yardımını hak etmek istiyorsak, bir beraber ve cemaat olmak zorundayız.