O, daha 15 yaşında bir çocuktu. Adı üstünde çocuk... Gezi olaylarının ortaya koyduğu büyük hengâmede polisler onu gaz kapsülü ile öldürdü. Elbette onu ‘kasten öldürdüler’ diye bir iddiamız yok ama sonuçta ölen bir çocuktu ve öldüren ise devletin başı tarafından ‘acemice’ savaş alanına sürülen polislerdi.
Ortada ‘katiller’ ve ‘ölen bir çocuk’ var.
Siyasetin ve iktidar denilen o lanet gücün, sahip olduğu gücü korumak uğruna geldiği kin dolu düzeyden artık nefret ediyoruz. Nefret ötesi bir tiksinme sarıyor benliğimizi.
Devlet istese idi, üzerinden neredeyse iki yıl geçmiş bir olayın faillerini tek tek ortaya çıkartamaz mıydı?
Elbette çıkartırdı.
Ama birileri eğer ortalığı kan gölüne çeviren polislerin bu tavrına tepki göstermek ve onları uyarmak yerine ‘vurun aslanlarım, kim tutar sizi’ diye alkış tutarsa, bu devlet o polisleri iki yıl değil yirmi yıl da geçse bulamaz.
Ailesi diyor ki, “Benim oğlum ekmek almaya gitmişti, onu ekmek alırken vurdular.”
Cevabı ‘devletin başı’ veriyor.