Ergenekon Davasında bozma kararı veren Yargıtay, bu kararının gerekçesini de çok geniş bir şekilde açıkladı. Binlerce insanın hayatını mahveden Silivri Zindanları sürecinde darbeye teşebbüsle suçlanan yüzlerce kişi hapis yattı. Türk ordusunun yönetim kadrosu, iftiraya uğrayan komutanlarının haklarını savunmak yerine, bir tekme de kendisi vurdu.
Medya ise çılgın bir histeri krizine tutulmuşçasına daha çok insanın hapse atılması, daha çok insanın eziyet görmesi hatta daha çok insanın zindanlarda ölmesi için alçakça yayınlar yaptılar.
Siyasetçiler ise bu davanın savcısı oldular, alkışlayıcısı oldular, destekçisi oldular. “Vurabildiğiniz kadar vurun” dediler. “Ezebildiğiniz kadar ezin” dediler.
Hatta Bülent Arınç’ın çok güzel ifade ettiği gibi Ergenekon davaları devam ederken “Bu bir doğum sancısıdır, Türkiye bağırsaklarını temizliyor” dediler.
Aynı Bülent Arınç, şimdi hiç yüzü kızarmadan Yargıtay’ın bozma kararının çok yerinde olduğunu söylüyor.
Hiç utanmadan, hiç sıkılmadan, hiç yüzü kızarmadan.
Devletin en güçlü makamlarında otururken, Anayasanın 106. Maddesi’nde geçen “Görülmekte olan davayı etkilemek amacıyla hiç bir beyanat verilemeyeceği, mahkemelere talimat verilemeyeceği” açık hükmünü defalarca ihlal eden, hem de “bağırsak düzeyinde!” ihlal eden zihniyet sahiplerinin, bugün hiçbir şey olmamış gibi “Yargıtay çok iyi bir karar vermiş” demesi ne büyük bir utançtır.
Ergenekon ve Balyoz Davaları sürecinde en büyük darbeyi Türk ordusu almıştır.
Hem de öyle bir darbe almıştır ki, bugün hem Güneydoğuda ağır kayıplar vermesinin hem Ortadoğu’da çok büyük itibar kaybına uğramasının sebebini bu davalar sonucu ortaya çıkan ağır moral kaybına bağlamak lazımdır.