"Henüz 15-16 yaşlarında sağır-dilsiz bir genç kızdı.
Muayene ettim hamileydi...
Annesi ‘Bu işi hallet’ demekten başka şey söylemiyor, ısrar ediyordu.
Genç bir doktordum, bir an ne yapacağıma karar veremedim.
Kız da konuşamadığı için kimin yaptığını da söyleyemiyordu.
Polise gitmem halinde kızın öldürüleceğini bildirdiler...
Güvendiğim hâkim-savcı bir çifte danıştım.
Onların yol göstermesiyle kızı sahiplendik; işitme engelliler okuluna yerleştirdik.
Çocuğunu kaybetti, sağlığına kavuştuktan sonra da bunu kendisine yapanın amcası olduğunu açıkladı.
İyi ki alıp devletin yurduna, işitme engelliler okuluna yerleştirmişiz...”
Eski Kadın ve Aileden Sorumlu Bakan Sema Ramazanoğlu, yeni atanmış doktorken başından geçen yaşanmışlığı anlatırken duygu yüklüydü.
O gün sahip çıktığı çocuğun işitme engelliler öğretmeni olduğunu, sevdiği eşi ve çocuklarının bulunduğunu aktarırken de anneanne sevincinde gözleri parlıyordu.