BARZANİ Ailesi’ni 1940’lardan bu yana her dönem girdiği girdaptan kurtaran Türkiye oldu.
Mahabad devletinin yıkılmasıyla İran’ın baskısından kurtaran, 1980-90’lı yıllarda KYB ile arasındaki anlaşmazlığı gideren, PKK’ya yenilmek üzereyken peşmergeyi kurtaran da Ankara’dan başkası değildi.
Körfez Savaşı’ndan Kobani’ye uzanan süreçte de arkasında hep Ankara desteğini buldu.
Bazen ilişkiler gerildi, bazen “Aşiret lideri” diye tanımlandı, ama sonunda ilişkiler bir noktada iyileşti, gelişti.
Örneğin, 1990’lı yıllarda Ankara için kırmızı çizgiyken, ABD’nin işgaline son vermesi sonrası 2005 anayasa referandumuyla federatif hakka sahip olunca ilk tanıyan Ankara oldu.
MGK’nın 24 Nisan 2008’de “Türkiye’nin tüm Iraklı grup ve oluşumlarla istişareleri sürdürmesinin yararlı olacağı mütalaa edilmiştir” kararıyla da bunu devlet politikası haline getirdi.
Hatta Ankara ilişkisini o derece yükseltti ki Bağdat’ın kaş çatmasına aldırmadan, ekonomik ve kültürel alanda devlet gibi ikili anlaşmalara imza koydu.
Yetmedi, memur ve peşmerge maaşını ödemekte zorlanan Barzani’ye 2 milyar dolar yardım gönderildi; peşmergenin askeri eğitimi üstlenildi.
Irak’ın en düzenli ordusu haline getirildi.