Biri sıcak, diğeri soğuk algısını üretir.
Tıpkı Türkiye’nin güneyindeki iki ülke Irak ve Suriye’nin kuzeyi gibi.
İçleri güneye özgü sıcaklıkta, dışları ise kuzeye has nitelikte.
Yani Türkiye’ye yansıması soğuk.
Irak’tan başlarsam...
Bir süredir iç çatışmalarına, iç politik gerilimi de ekleyen Kuzey Irak’taki gelişmenin odağında muhalefet hareketinin ittifakı bulunuyor.
Barzani’nin partisi KDP’ye karşı Goran Hareketi ile Talabani’nin partisi KYB’nin 17 Mayıs’ta anlaşma imzalayarak ittifak içine girdiklerini duyurdu.
Türkiye’ye benzer, “Başkanlık mı, parlamenter sistem mi?” tartışması yaşayan K.Irak’taki bu ittifak dengeleri de altüst etmeye yetti.
Tam da Sykes-Picot Antlaşması’nın 100. yıl tarihine denk düşen 17 Mayıs’taki ittifak anlaşması parlamentoda sıkıntılı durumda bulunan Barzani’yi daha da sıkıştırdı.
İster İran atağı denilsin, ister bölgenin yeni düzeni olarak bakılsın, PKK’nın da desteğindeki Goran Hareketi’nin geldiği bu nokta Türkiye açısından arzu edilen bir durum değil.
Kürdistan İslami Birliği’nin son kongresinden çıkan sonuç da buna eklendiğinde Türkiye açısından can sıkıcı bir hal aldığı da kesin.