Yaşananlarda öngörülenlerin aksine yeni bir durum yok...
Yeni dünya kuralı işliyor, her şey tam açıklık içinde gerçekleşiyor.
Nitekim Avrupa Parlamentosu’ndan “Türkiye’yle müzakerelerin geçici dondurulması” kararının çıkacağı da geçen hafta AB İlerleme Raporu yayınlandığında belliydi.
O gün Brüksel’den bugün olacakları yazdığımızda şaşkınlık gösterenler veya “Yapamazlar” diyenler, dün gerçekleştiğini gördü.
Yarın ne olacağını anlamak için de bugünü okumak yeterli.
Oysa 37’ye karşı 479 gibi yüksek oyla kabul edilen “geçici askıya alma”kararının verildiği salonda, 14 Aralık 2004 günü her dilden “Evet” yazan dövizlerle Türkiye’yle müzakerelerin yolu açılmıştı.
İNCE YOL BÜKÜLDÜ
Parlamento oylamasının hukuki bir bağlayıcılığı olmadığına, Avrupa Konseyi kararının belirleyici olacağına; liderlerden gelen açıklamalar ve oybirliği gerekliliği nedeniyle bu kararın çıkmasının imkânsızlığına işaret edilebilir.
Zaten donmuş olan bir şeyi yeniden dondurmanın olanaksızlığına da vurgu yapılabilir.
Ne denirse denilsin, “uzun ince bir yol” söylemiyle Özal 1987’de başvuruyu yaparken heyecanlanan, 2004’teki tablodan da etkilenen toplumun gelinen tablodan hoşnut olmadığı açıktır.
Bu noktaya AB’nin bazı aymaz üyelerinin getirdiği savı da ileri sürülebilir; haklılık payı da yüksektir.
Ancak kimin tarafından nasıl getirildiğinden çok o kadar uğraşın sonucunda gelinen nokta önemlidir... Bir de gelecekte yaratacağı etki...
EL BAB
Çünkü 1930’lara benzer gelişmelere tanıklık edilen krizin merkezinin bu coğrafya olduğu unutulmamalı.
O nedenle aranan yeni ittifaklar kadar, eski ilişkilerin terkinin neye mal olacağı da iyi hesaplanmalı...
Bunun en iyi örneği de kelime manası “gelecek” olan El Bab yakınlarında Şam jetlerinin Türk askerini bombalamasında görülüyor.