Bir çift kelam edecek tek bir kişi yoktu yakınlarda. Ne yana baksan uçurum, ne yana baksan ıssızlık, ne yana baksan kimsesizlik, ne yana baksan uzak ufuktu. Issızlığı bozan insandır. İnsan sesinden başka hiçbir ses, ses olarak algılanmaz böyle zamanlarda. Oysa doğa çok gürültülüydü ama yine de o gürültü, sessizlik olarak geliyordu kulağına.