Mehmed Uzun'un; ölümünden on beş sene sonra bir kez daha, Diyarbekir'de On Gözlü Köprüye, Kırklar Dağı'na, Hevsel Bahçelerine, coşkun akan Dicle'ye bakan mezarlığın en yüksek yerinde bulunan mezarı başında ellerimi açıp o kırılgan, o coşkulu, o hüzünlü, o "gökkuşağı ruhuna" bir Fatiha gönderdikten sonra kelamın bittiği yerde aklıma T.S. Eliot'un "Çorak Ülke" şiirinden şu satırlar düştü: