Eskiden, değerli bir şeyimizi saklamak için olmadık yollara başvurmamıza gerek yoktu. Evde saklamamız gereken bir şeyimiz varsa, onu sandıklara koyar, o sandıkların anahtarını birilerinin görmediği bir yere saklardık; en azından babalarımız, dedelerimiz öyle yapardı. Paramız varsa da, götürür bankaya yatırır, banka bize bir cüzdan verir, o cüzdanla bankaya gider, paramızla ilgili ne işlem yapmak istiyorsak yapar, memur onu cüzdana işler, cüzdanı alır eve gelirdik. Cüzdanı kimsenin bulamayacağı bir yere saklamamıza gerek yoktu, zira birisi cüzdanımızı çalıp bankaya gittiğinde o kişi biz olmadığımız için paramızı alıp gidemezdi. Başımız rahat, itinayla onu yastığa koyar, rahat bir uykuya dalardık. En azından büyüklerimiz öyle yapardı.