Acımasız, sert esen rüzgarlara karşı; savaş meydanında gücünü, silahını ve iradesini düşmanına teslim etmiş mecalsiz askerler misali çırılçıplak kalmış ağaçlar, eteklerinde altın suyuna batırılmış gibi duran bir yığın yaprakla öyle hüzünlü, öyle çaresiz bekliyorlar ki, için acır. Pencereden onları seyrediyorum, haberleri yok benden. Çıkardıkları hışırtı, evin arkasından geçen caddede vızır vızır bir yerlere giden arabaların çıkardığı gürültüye karışıyor. Yazı günüm; elimde Sait Faik'in "Bütün Eserler"i... Büyük bir umutla sayfalarını karıştırıyorum kitabın.