Çivi gibi çakılmış hafızama.Unutmam ne mümkün!Ne zaman, nerede düştü aklıma, kimden duydum, hangi kitapta okudum bilmiyorum. Bir hikaye!"Prenses ile Nöbetçi" diyelim adına.Birkaç kez, birkaç dostuma anlattım.Aşk acısı çeken birisine iyi gelir diye anlattım bir seferinde. Bir seferinde bütün umudunu yitirmiş bir başka arkadaşıma.Sanıyordum ki, bana iyi geldiği gibi iyi gelecekti onlara da...İyi geldi mi, bir hisse çıkardılar mı kıssadan bilmiyorum ama her anlatışımda sanki ilk duyduğumda bana yaptığı etkinin aynısını onlara da yapacak, bende yarattığı duygunun aynısı onlara da geçecek diye umdum.Hikayeyi bitirdiğimde yüzlerine baktım.Hiç birisinin yüzü aklımda değil.Aklımda kalan sadece hikaye!*