Ahmet Tezcan'ın 2013'te çıkan "Kâfirûn" romanını o günlerde okumuş, bir kenara koymuştum. Ama romanın ikinci bölümünde anlattığı "İki Hikmet"in hikayesi o gün bugün hiç çıkmadı aklımdan. Anlattığı İki Hikmet'ten ilki, babası Kırşehirli kamyon şoförü Çerkes Hikmet'ti; onun da hikayesi Tolstoy'un dediği gibi bir yolculukla başlamış. Kamyon şoförü ya, uzun yolculuklardan birisinde nasıl olduysa yoluna Bediuzzaman (risaleleri) çıkmış, meğer uzun bir süreden beri onu bekliyormuş. Kalpten kalbe giden yolun yolcusu olmuş o andan itibaren, ne de olsa Abdallar diyarında geçiyor ömrü. O tanışmayla birlikte sarmış risalelere, okumuş okumuş; bir süre sonra mahallede adı "Nurcu Hikmet"e çıkmış.