Hayata objektif olarak bakabilmek kolay değil.
İnançlarımız, algılarımız, içinde bulunduğumuz maddi ve manevi şartların vaziyeti, bir mesele hakkında fikir beyan ederken sadece kanaatimizi değil, üslubumuzu bile değiştirebiliyor.
Sadece saydıklarım mı? Havalar bile önemli bir faktör.
Dün leyleklerin dönüşüne şahit olmak, içimdeki kasveti dağıtıp bahar rüzgarları estirdi.
Ama birkaç dakika. “Bahar geliyor!” dedim. Ne kadar derin ve ne kadar sığ!
Bahar da bebek gibi bildiğimiz, doğuşuna ve ilerleyişine şahit olduğumuz ve fakat sıklıkla yaşanmasına rağmen sıradan olması gerekirken her seferinde şaşırtan ve sevindiren bir sır saklıyor.
İlla ki 20, 30, 50 ve belki daha çok bahar…
Ve çocuğumuz veya yeğenimiz hatta komşumuzun/ arkadaşlarımızın bebekleri…
Her seferinde ilk defa duyuyormuşuz gibi bebek kokuları…
Her seferinde ilk defa geliyormuş gibi leylekler ve kır çiçekleri…
Sabahın daha bir sarı- sıcak aydınlıkla merhaba demesi.
Kahvaltı sofrasının zenginliği…
Veya koyun bir kenara zenginliğini/ sofranın huzuru…
Güne ilk adımı atarken uğurlanıp/ uğurlanmamak…
Cepteki nakit…
Cepteki delik…
Veya günü geçmiş faturalar…
Siyaset mi konuşalım! Olur! Ama dün söylediklerimden farklı şeyler söyleyebilirim.
“Olur mu öyle şey! Karakter, dürüstlük, doğruluk, tutarlılık…”
Tamam da… Kendimi mi kandırayım? Sizi mi?
Sadece, yalan söylemiyorum. Hepsi bu.
Ne yani bu ülkenin siyasetçilerinin ve uzmanlarının mühim bir kısmı oryantallere taş çıkartacak kadar kıvırtmıyorlar mı?
Arşivlere göz atsanız, kimin birbiriyle çelişen beyanatlarını bulmakta güçlük çekersiniz.
Halbuki insani şartlar, samimiyet, çevresel faktörler bir an merhametle bakıp dikkate alınamaz mı?
Parayla gözyaşı döken profesyonel cenaze evi ağlayıcılarını kastetmiyorum.