Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan 2002’den bu yana süren iktidarında bir tek şeyi hiç yapmamıştı. Muhalefetin ısrarla yüklendiği bir bakanını asla tartışmalar sıcakken feda etmemişti. Bunun ilk örneği Hazine ve Maliye Bakanı damadı Berat Albayrak oldu. Üstelik daha birkaç ay önce İçişleri Bakanı Süleyman Soylu istifa ettiğinde “Gitme, sana ihtiyacım var” diye kalmaya ikna etmiş olduğu halde.
Bu sonuçta sadece Albayrak’ın Erdoğan’ı (Mahfi Eğilmez’in yazmış olduğu gibi) “faizin enflasyonun sonucu değil sebebi olduğu safsatasına” ikna etmiş olmasının payı yok. Sadece bunun sonucunda Türk lirasının tarihinin en değersiz durumuna hükümet eliyle düşürülmesinin payı yok. Sadece iki yıl içinde açıkladığı üç “stratejik” planın fiyaskoyla sonuçlanması, iş dünyasını huzuruna çağırtıp onları hiç dinlemeden “Bakın burası çok önemli” derslerinin de.
Bunda aynı zamanda muhalefetin, özellikle de CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu ve İYİ Parti lideri merak Akşener’in ısrarlı eleştiri ve uyarılarıyla oluşan birikim ve algının da önemli payı var.