Savaşın bir an önce bitmesinden Suriye’nin kendisinden sonra en fazla çıkarı olan ülke Türkiye olacak; en kötü barış, en iyi savaştan iyidir. Türkiye’nin altı yıl önceki devasa Orta Doğu tasarımlarından barışın sağlanması adına geriye kalansa PKK’nın uzantısı YPG’nin masaya oturmasına şerh koymak oldu.
İran mı? İran memnun.
2011’de başlayan iç savaşının IŞİD’in genişleyip Suriye ve Irak’ın kuzeyinin tekfirci Sünni işgale girip işlerin çığırından çıkmaya başladığı 2015 yılında Rusya’yı bütün Akdeniz, Orta Doğu, Kuzey Afrika’daki tek askeri üssü olan Tartus’a ve aslında Suriye’deki Esad rejimine sahip çıkmaya ikna eden İran olmuştu.
Rusya 2015 ortasında geldiği Suriye’de önce mevcut oyunları bozdu, ardından kendi oyununu kurmaya başladı ve artık açmaza girmiş Cenevre barış görüşmelerine giden yolda Astana sürecinden sonra Soçi uzlaşmasının da oyun kurucusu oldu.
Hükümet her fırsatta artık Orta Doğu’da oyun kurucu olduğumuzu söylüyor ama bu oyunu kimse kusura bakmasın Rusya, Rus Devlet Başkanı Vladimir Putin kurdu.
Rus uçağının düşürüldüğü Kasım 2015 sonrasını hatırlıyor musunuz? Rusya’nın uyguladığı ambargoyu? Cavit Çağlar’ın Orgeneral Hulusi Akar’dan Kazakistan Devlet Başkanı Nursultan Nazarbayev’e kadar şahsi tanışıklıkları sayesinde ve İbrahim Kalın’ın devreye girmesiyle “Kusura bakmayın” formülüyle barışılmasını ya? Ya da Putin’in 2016 Aralık ayında Ankara Büyükelçisi Andrey Karlov’un öldürülmesine karşın planını bozmayıp Ocak 2017’de Türkiye ve İran ile birlikte “ateşkes ve gerilimin giderilmesi” çerçevesinde Astana sürecini başlatma kararını?