1 Mayıs İstanbul dışındaki illerin hemen tümünde coşkuyla, büyük
bir gerilim yaşanmadan kutlandı. İstanbul’da ise sürpriz yoktu!
Hükümetin “Taksim’de 1 Mayıs kutlatmam” inadı bayramın tadını
bozdu.
2012 yılında Taksim’de yapılan kutlamaları AKP’nin tam resmi yayın
organları bile öve öve bitirememişti. Taksim 1 Mayıs’a kapatılınca
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne başvuruldu. AİHM bu hakkı teslim
etti. Ancak AKP direniyor.
***
Kutlamalara biz de İzmir’de katıldık. 1 Mayıs’ın dışında başka
bir program koymadık. Saat 11.00’den 17.00’ye dek Gündoğdu Meydanı
ve çevresindeydik.
Gündoğdu bir kez daha Türkiye’deki renklerin tümüne ev sahipliği
yaptı.
Biz de hiç ama hiç ayrım yapmaksızın, olabildiğince geniş bir
yelpaze içinde tüm alanı dolaştık. Herkesle selamlaştık.
Nostalji de yaşadık. 1 Mayıs 1979 İzmir Cumhuriyet Meydanı’nda
büyük bir coşkuyla kutlanmıştı. Bugünün CHP Karşıyaka İlçe Başkanı
Mustafa Özuslu ile o gün iki üniversite öğrencisi olarak oradaydık.
Öğrenci yığınları alana girerken DİSK’e bağlı sendikaların,
“gençlik gözbebeğimiz” diye haykırışı bir kez daha kulaklarımda
çınladı.
Gündoğdu’da Özuslu ile o günleri anarken ortak gençlik arkadaşımız
Cüneyt’le karşılaştık.
HDP’liler alanın heyecanı yüksek kesimleri arasındaydı.
TMMOB şapkalıların yaş ortalaması hayli yüksekti. Onların da çoğu
bugünle karışık geçmişi yaşıyordu.
Sendikaların ayakta kalmayı başarmış olanları coşkulu bir katılımla
dikkat çekiyordu.
CHP’nin Gençlik kolları ve Kadın kolları özenle hazırlanmış
pankartlarla renk kattılar.
Atatürkçü Düşünce Derneği başta olmak üzere karanlığa karşı
özveriyle mücadele eden pek çok dernek oradaydı.
Cumhuriyet Kadınları Derneği üyeleriyle ayaküstü hararetli bir
sohbetimiz oldu. Ayrı bir yazı konusu olabilecek yoğunlukta
konuştuk. Ayrılırken söylediğim şu söze hak verdiler: