Devletlerden insanlara yaşamın her alanında karşılığı olan bir sözdür:
Deneyim çok iyi bir okuldur ama çok pahalıdır!
AKP ile birlikte pek çok şeyi deneyerek gördük. Ne kadar ders aldığımız ise tartışılır.
Rusya’nın, “Ukrayna NATO’ya girerse ondan önce ben Ukrayna’ya girerim” diyerek başlattığı savaş, üçüncü haftasında. Türkiye bir NATO üyesi olarak olabildiğince dengeli bir politika izlemeye çalışıyor. Yaşam da bunu dayatıyor ama AKP’nin pek çok konuda olduğu gibi dış politikada da Türkiye gerçekleriyle örtüşmeyen yollar tutturduğu düşünülürse, bir nebze ders almış gibi.
Almanya’dan sonra Polonya liderinin de Ankara’ya gelişi, Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun Rusya ve Ukrayna ziyaretleri diplomasiye bağlanan umudun devam ettiğini gösteriyor.
Türkiye, çevresindeki ülkelerin yaşadığı sorunlarda her iki tarafla da görüşebilen ender ülkelerden biriydi. İsrail-Filistin, İran-Irak bunun sıcak örneklerinden.
***
Bütün taraflarla görüşebilmek her bakımdan olumlu sonuçlar veren bir yaklaşım iken AKP ile birlikte bundan uzaklaşıldı.
Aralık 2010’da Tunus’ta Muhammed Buazizi adlı gencin kendini yakması ile başlayan “Arap Baharı” Kuzey Afrika’dan Ortadoğu’ya tüm ülkeleri domino taşları gibi etkiledi. Yıkılmaz denilen “tek adam” rejimleri art arda çöktü. Devamında iç savaşlar geldi. Türkiye bu savaşlara, “Durun, siz kardeşsiniz” deyip önceliği iç düzenin sağlanmasına verebilirdi.
Yapmadı.
Bunun yerine ülkelerin içinde taraf tuttu.
Hepsinde tuttuğu taraf, Müslüman Kardeşler örgütü kaybetti. Libya, Tunus, Mısır bunun somut örnekleri. Bugün gelinen noktada başlangıçtaki siyasetini bırakıp “diyalog” kapısını aralamaya başladı.
Libya’da “hain” ilan edilen Hafter’in heyetleri şimdi Ankara’da turkuvaz halılarla karşılanıyor.
Mısır’da “darbeci” Sisi ile şimdi aracısız görüşme ortamları aranıyor.
Mısır’ın Ortadoğu ülkeleri üzerindeki ağırlığı nedeniyle daha dengeli hareket edilmesi gerektiğini söyleyenlere hemen “darbesever” damgası vuruldu. Bugün gelinen noktanın fotoğrafı şu: