25 Ekim 2017’de kurulan İYİ Parti beşinci yaşını katılım konfetileri arasında kutluyor. İktidarda 20. yılına girmeye hazırlanan AKP sürecinde kurulup barajı geçmeyi başaran tek parti.
Erdoğan, karşısında “düşmanlaştıracağı” bir parti gördükten sonra gözü başka şey görmüyor. Ona saldırıp etrafını güçlendirmeye girişiyor. 2002’den sonra kurulan sağ zeminli bütün partileri ya içine aldı ya büyümemeleri için her şeyi yaptı.
Bu yöntem İYİ Parti’ye işlemedi. AKP-MHP onu önce yok saydı, sonra düşman saydı, ardından yakın saydı. Şimdi bütün yaklaşımlar yerinde sayıyor. Bakalım seçime ramak kala ne sayacaklar!
İYİ Parti iki kaynaktan doğdu:
1- MHP içindeki tartışmalar.
2- 16 Nisan 2017 referandumundaki arayışlar.
Referandumdan iki ay sonra kuruldu. Mayanın tuttuğu anlaşılınca ertesi yıl AKP-MHP’nin planladığı seçim takvimiyle sandık dışına itilmeye çalışıldı. 15 CHP milletvekilinin demokrasiyi bağrına basmasıyla bu plan çökertildi. Meral Akşener’in genel başkanlığında Meclis’te yeni bir denge kuruldu.
Bu denge 2019 yerel seçimlerinde Millet İttifakı’nın başarısını getirdi.
Akşener’in deneyimle enerjiyi birleştiren liderliği, İYİ Parti’yi merkez sağın toplanma yeri olarak öne çıkarıyor.
Önümüzdeki seçimler 2017 yılından bu yana süregelen CHP ile İYİ Parti arasındaki hedef ortaklığının yeni bir dönemeci olacak. 2 parti 6’ya çıktı. 6’lı masa olarak siyasi tarihimizde şimdiden yerini aldı.
Akşener batıda ağırlıklı olarak CHP tabanından, Orta Anadolu’da AKP ve MHP tabanından oy alıyordu.
Şanlıurfa’nın “anıt-ceketi” Ahmet Eşref Fakıbaba’nın katılımıyla daha geniş bir yelpazeye oturdu. Tabanını nerdeyse tüm Türkiye’ye yayabileceği havasını verdi.
Fakıbaba, muhafazakâr kökenden gelen, Şanlıurfa gibi bir yerde iktidar partisi sultasını yenen bir kimlik. AKP’den ve milletvekilliğinden istifa ettikten sonra Kuzey Irak medyasına verdiği demeç dikkatimizi çekti.
Akşener’i mükemmel bir lider olarak görüyor. Onun iktidar içinde olduğu bir Türkiye’de Kürtlerin ve tüm Türkiye’nin temel sorunlarının çözüleceğine inandığını söylüyor.
AKP’nin her şeyden önce güveni kaybettiğini, konuştuğu 60 kişiden 60’ının da yolsuzluklardan söz ettiğini vurguluyor.
Bir cümlesi de şu:
“Azerbaycan’la ilişkilerimiz neyse sizinle (Kuzey Irak) ilişkilerimizin de o olması gerekir...”