Geçen perşembeden beri engelli gibi yaşamaya başladık. Bütün temel alışkanlıkları değiştirmek zorundayız. Yazı aramızda bana en zor geleni el sıkmamak, sıkamamak.
Herkesle selamlaşmanın gerektiği kalabalıkça bir dost ortamına girince el sıkmakla yetinmeyip, şöyle bir kucaklaşmak ne güzel olur..du. Onca kişiyle benzer yöntemle selamlaştıktan sonra biri çıkıp, “Aman sarılmayayım, hastayım” deyince, samimiyet ortamı uygunsa, “Fark etmez, ben de sana hastayım” deyip gülüşerek sarılmak ne güzel olur..du. Sarılma bittikten sonra bir başkasına yönelirken iki elinden tutarak ayrılmak ne güzel olur..du. Karşınızdaki soğuk, mesafeli biriyse elinizi uzatıp, “Hiç değilse elinizi sıkayım, canınızı sıkmayayım” deyip gülümsemek ne güzel olur..du.