Çok şükür, bir Ramazan’ı daha ihya edip bayrama kavuştuk. Ülkeme ve âlem-i İslam’a hayırlı bayramlar, huzur ve barış diliyorum. Ama herkes Ramazanın güzelliğini tadamadı. Fani hayatı bitirip Hakkın rahmetine kavuşanlar ve onların ardından acı günler yaşayanlar oldu; Ramazanı hastalıkla geçirenler oldu. Allah cümlesine sabır, metanet, sağlık ve huzur versin. Millet ve ümmet olarak uzun yıllar hatta asırlar boyu süren ihmallerimiz, yanlışlarımız yüzünden milli servetimizi ve refahımızı bir türlü yükseltemediğimiz için ülkemizde ve İslam dünyasında kim bilir kaç milyon insan Ramazanı yokluk içinde geçirdi. İftarda aldığı her lokmada yoksulların hüzünlerini hissedenlerimiz de oldu. Şu iki anekdot ilk okuduğumdan beri yüreğimde çakılıp kalmıştır: Yusuf aleyhisselama “Ülkenin hazinesi senin elinde olduğu halde neden aç duruyorsun?” diye sorulduğunda, “Kendim doyunca açların halini unuturum diye korkuyorum” demiştir. Eski peygamberlerden biri, “Ey Rabbim! Senin beni sevdiğini nasıl anlayabilirim?” deyince Yüce Allah, “Fakirlerin senden memnun olup olmadıklarına bakarsan anlarsın” buyurmuş. İşte oruç bize böyle Müslüman, böyle insan olmamız için farz kılınmıştır.