Hilafet denilince, hüküm ve hâkimiyetin Allah’a ait olduğu yönetim biçimi akla gelir. Hilafet, dinden kaynaklanan bir kurumdur. Hilafetin dinle alakasının bulunmadığını iddia edenler, Allah’ın dini ile alakası kalmamış olanlardır.
Hilafet; Hazreti Peygamberin vefatıyla, onun şer-i şerife taalluk eden yetkilerini kullanmakla başlayan ve 1924’e kadar kesintisiz devam eden nebevî bir müessesedir.
Hilafet; Müslümanların en üst seviyede temsil edildiği ve İslâm birliğinin sembolü olan müessesedir. Hilafetin hedefinde ümmet ve medeniyet vardır.
Hilafet; şer’i bir müessese olup “Hz. Nebi’ye halef olma” ve “tüm ümmeti kapsama” üzerinde yoğunlaşmakta; kural olarak mü’minlerin tek bir yönetim altında ve tek bir imamın önderliğinde ahkâm-ı şeriat ile idare olunma ve idare etme hususunda birleşmelerini öngörmektedir. Ahkâm-ı şeriat ile idare olunmanın bulunmadığı hiçbir yerde hilafetten bahsedilemez. Hilafet, keyfiliğe ve küfriliğe kapalıdır. Hayatın bütün kademe ve karelerinde de cebrilikle de kavgalıdır.
Peygamber ve Peygamberlik eskimediğine göre, Peygamberin çağlar üstü bir tavsiyesi olan hilafet de eskimez. Hilafet, her gün yenidir. Çünkü yenilenen Rabbani inkılapların yumağıdır.