İslâm ümmetinin bütün zamanlarda ve mekânlarda zafer destanları; iman, ilim ve amelden sonradır. İmanın, ilmin ve amelin zayi olduğu yerde zafer bulunmaz aksine hezimet bulunur.
“Allah içinizden iman edenlere ve salih amellerde bulunanlara vaad etmiştir ki, onlardan öncekileri nasıl halef (sahip ve iktidar) kıldıysa, onları da yeryüzüne halef (iktidar sahibi) kılacak, kendileri için seçip beğendiği dinlerini kendilerine yerleşik kılıp koruyacak ve korkularını emniyete-güvenliğe çevirecektir. Onlar yalnızca Bana ibadet ederler ve Bana hiçbir şeyi ortak koşmazlar. Kim de bundan sonra küfre saparsa işte onlar fasık olanlardır.” (Nur Sûresi/ 55)
Sahih imanın ve salih amelin olmadığı yerde İslâmî iktidar olmaz. İslâmî iktidar, sahih iman ve salih amel sahibi olanlara Allahû Teâla’nın ikramıdır. İslâm’da iktidar, beşikten mezara kadar Allah’a kulluk makamıdır.
Bu âyet-i kerime’nin müjdelediği İslâmî iktidar Asr-ı Saadette tecelli ettiğinde devrildi putlar bir bir, dünyayı sardı bir nur. O gün gönüller bayram yeri idi, kuşatmıştı katılaşmış kalbleri tükenmez bir sürur. Dolayısıyla İslâmî iktidar; nur ve sürurdur. İnsanların akıllarına iyilikleri bildirir, kalplerine de buldurur. Hükümran olduğu yerde ne kadar zulüm ve zalim varsa hepsini durdurur.
Kurtulmak gerek Ebu Cehil’i takip eden arsız ve ayarsız gözlerden. Yeni bir dünya kurmak gerek Peygamber sözlerinden. Peygamberin sözlerinden hayatımıza yıldızlar akar. Peygamber sözlerinden hali bir dünya düşlemek, iyileri ve iyilikleri tümden yakar.