Sahâbelere dil uzatanın, sahâbelere sövenin sözü elmasta olsa alın çöpe atın. Onu da Allah ve Peygamber düşmanlarının arasına katın. Bilin ve inanın ki; sahâbe müdafaası, din ve iman müdafaasındandır. Rabbimiz haber veriyor:
“Muhammed Allah’ın Rasûlüdür. Onunla birlikte olanlar kâfirlere karşı sert ve katı, kendi aralarında merhametlidirler. Sen onları rükû’ ediciler ve secde ediciler, Allah’tan bir lütuf ve bir rıza isteyenler olarak görürsün. Secde izinden nişanları yüzlerindedir. Onların Tevrat’taki vasıfları budur. İncil’deki vasıflarına gelince, o önce filizini yarıp çıkarmış, sonra onu gittikçe kuvvetlendirmiş, sonra kalınlaşıp gövdesi üzerine doğrulmuş, ekincilerin hoşuna giden bir ekin gibidir. Bununla kâfirleri öfkelendirmek için (bu örneği verdi). Allah îman edip salih amel işleyenlere bir mağfiret ve büyük bir mükâfat vaadetmiştir.” (Fetih Sûresi/ 29)
Bu âyet-i kerime’nin tefsirinde İmam-ı Kurtubî (Rh.a.) şunları kaydediyor: “ez-Zübeyr (b. el-Avvam)ın soyundan gelen Ebû Urve ez-Zübeyrî şunu rivâyet etmektedir: Malik b. Enes’in yanında idik. Rasûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın ashabının değerini küçümseyen bir adamdan söz ettiler. Malik şu:
“Muhammed Allah’ın Rasûlüdûr. Onunla birlikte olanlar... Ekincilerin hoşuna giden bir ekin gibidir. Bununla kâfirleri öfkelendirmek için (bu misali verdi)” âyetini okudu. Sonra dedi ki: İnsanlar arasından kalbinde Rasûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın ashabından birisine olsun bir kin bulunduğu halde sabahı eden bir kimseyi bu âyet çarpar. Bunu el-Hatib Ebû Bekr zikretmektedir.
Derim ki: Gerçekten de Malik çok güzel söylemiş ve âyeti böyle tevil etmekte isabet etmiştir. Onlardan birisinin değerini küçük gören yahut yaptığı rivâyette birilerine dil uzatan bir kimse, âlemlerin Rabbi olan Allah’ın âyetini reddetmiş, Müslümanların şeriatlerini iptal etmiş olur. Çünkü yüce Allah: