Gariptir; Suriye iç savaşından en çok etkilenen ülke olmasına rağmen Türkiye’nin bu sahada yaşananlara ne kadar uzak olduğu ancak Afrin harekatından sonra anlaşılabiliyor. Yine de bu tespit, meselenin hâlâ sadece Afrin boyutunu görenler için geçerli değildir. ABD’nin YPG ile askeri ittifakı bir veriydi, Rusya’nın Esad rejimini tümüyle himayesi altında bulundurduğu bir başka veri. Beraberinde İran’ın oyununu ustalıkla oynadığı bilinmekle beraber bu verinin değeri ve çapı kestirilemiyordu. Türkiye ise, her dönem istekli ama yeterince ilerleme kaydedemeyen bir güç olarak bütün bu denklemin en mutsuz oyuncusu olarak kalıyordu. Bugün ise, sahadaki rolümüz başlangıç planlarından bir hayli uzakta ve “onca badireden ve maliyetten sonra hiç olmazsa sınırımızda bir YPG/PKK devleti kurulmasın” boyutunu aşamıyor. Rusya, ABD ve İran’ın avantaj elde etmek için hamle yaptığı sahada biz dezavantajı önlemek için risk almaktayız. Elbette, 40 yılı aşkın süredir PKK ile mücadele eden bir ülke için bu yöntem setinde bulunan haklı bir seçenektir. Esasen bu denli büyük güvenlik problemleriyle karşı karşıya kaldıktan sonra yapacak başka da bir şey yoktur. *** Problem şu ki Afrin, Türkiye’nin Suriye’de güvenlik istasyonuna dönüştürmesi gereken noktalardan sadece birisidir.