Seçim için en güçlü senaryo Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ilk turda kazanmasıydı ve bu gerçekleşti. Çoğu yanılmış olsa da güvenilir anketler doğru okunduğunda ve biraz da soğukkanlı analiz yapıldığında bunu görmemek imkansızdı. Seçmenin yeni sistemin taşıyıcısı ve kurucusu olmak gibi önemli bir görevin Erdoğan’a değil de siyasi rakiplerine verilmesi beklenemezdi. Erdoğan devamlılık gücü ve gelecek hedeflerindeki netlik avantajları nedeniyle başkanlığa en yakın isim olarak zaten kendini göstermişti. Seçmen de bu tabloyu kolaylıkla onaylayarak, klasik tabirle istikrarı tercih etmiş oldu. 16 yıldır ülkeyi zaten yönetmekte olan bir liderin beş yıl için daha istikrar temasıyla vize alabilmesi başka hiçbir gerekçe aranmaksızın büyük bir başarı olarak kabul edilmelidir. Bunu kimse yapamazdı ve gelecekte de muhtemelen kimsenin yapabilmesi mümkün olmayacak. *** Gelelim Meclis dengesine… Erdoğan gibi partiye çok önem veren bir liderin AK Parti’deki oy düşüşüne takılmaması elbette mümkün değildir. Kendi oyuyla parti arasında 5-6 puanlık bir makas bütün kampanya boyunca devam etmişti ama farkın 10 puana ulaşması seçimin bir sürprizi sayılabilir. Ama burada duralım… Bu sürprizden başka bir sürpriz çıkma ihtimali yoktur.