Dolar’ın 10 liraya çıktığı gün, henüz Kasım’ın ikinci haftasıydı. Bir ay kadar önce yani. Herkesin birden “Bu kadar da olmaz” diye feveran ettiği yeni bir eşikti. Yeni bir eşik çünkü bugün Dolar 17’yi, Euro 19’u, Sterlin 22’yi geçince artık eşiklerden söz edilemez olsa da tabelada 10’u görünce, sonrası hakkında herkesin bir fikri oluşmuştu. Oluşan o fikir de aksamadan kendi kehanetini gerçekleştiriyor. Kötü bir ekonomi yönetimi, üzerine kötü kararlar ve Türkiye her adımda krizin biraz daha derinini kazmayı başarıyor.
Düşünün, aşılan her ürkütücü eşik sadece birkaç gün sonra, “Çok kötü ama bari oraya dönebilsek” dedirtiyor. Mesela, 1 Dolar eşittir 10 TL’ye dönebilmek. Şimdi hayal olsa da sadece bir ay önce böyleydi…
Hazin olan Türkiye’nin bugünkü durumu hiç hak etmemesi ve çok kolay hamlelerle kendini bu durumdan kurtarabilecek olmasıydı. Pandemiye rağmen böyle olabilirdi ki zaten Türkiye krize çok daha önce girmişti. Pandemili veya pandemisiz; her iki durumda kötü yönetimin mazereti yoktur.
Ekonomi uçmadan, kaçmadan, hamasete...