Siyaset yapma biçiminin en kabul edilemez olanı ve siyasete en çok zarar vereni üzerine yargı gölgesinin düştüğü şeklidir. Bugün olduğu gibi… Siyasetten medyaya, akademiden sokağa muhalif olan ne varsa üzerine kolluk ve yargıyla gitmek siyasi gücün; yani halktan alınan desteğe güvensizliğin ve ülkeye dair yeni bir şey söyleyememe halinin tezahürüdür. Bazıları bunu bir siyaset deha alameti olarak görse de iktidarın gücünü soruşturma dava, yasak kayyum marifetiyle sergilemesi yani siyaset yapma biçimini yargıya havale etmesi siyasi zaaftır. Böyle bir güç kullanımı, tecrübeyle sabit ki dünün Türkiyesi’ne yakışmadığı gibi bugünün Türkiyesi’ne de yakışmıyor.
Siyasetin baskı altına alındığı, iktidar adaylarının siyasi maharetle değil yargı yoluyla geriletilmeye çalışıldığı zamanlar sadece ülkenin ekonomik ve sosyal açıdan zayıflamasını garanti eder. Yolsuzluk, yozlaşma, liyakatsizlik ve topyekûn kalite düşüklüğü kaçınılmazdır. Sistem yozlaşır, zihinler kirlenir ve ülke zaman kaybeder. Uzağa gitmeye gerek yok, Türkiye’nin son on yılda içeride ağır kriz ve gerilim, dünya ile rekabette de başaşağı gidişi bunu anlatır. Demokrasi ve hukuk yoksa, kurumlar önemini kaybetmişse, ifade...