Birbirini tekzip eden ve esasen hiçbiri sistem bütünlüğüne sahip olmayan modellerden sonra ekonominin gelip dayandığı nokta iyi niyet, dilek ve temennilerden ibarettir. Çin modeli, Türkiye modeli, ihracat artırma modeli, Lira’yı değersizleştirme modeli derken elde kalan şey, adına model demenin imkansız olduğu Kur Korumalı Mevduat problemi oldu. Onun akıbeti hakkında hayırlı konuşan bir ekonomist de bulunmuyor. KKM atsan atılmaz, satsan satılmaz bir enstrüman ve en azından seçime kadar sonlandırılması imkansızdır. Çünkü, KKM biterse Türk Lirası’nın gideceği yer döviz, dövizin gideceği yer ise belli değil…
Peki, kötüleşen rakamların kaynağında yatan, göstergeleri yüzüne bakılmaz hale getiren temel tercihleri sorgulamanın bir anlamı var mı? Herkes yoruldu… Şimdiden sonra makulü anlatmak herhalde işe yaramayacak. Faiz sebep enflasyon sonuç, ısrarını tartışmayalım. Veya ihracat, vergi, döviz tedariki ve istihdam başta olmak üzere bütün yükü serbest piyasanın sırtına yüklerken serbest piyasa kurallarının birer birer aşındırılmasını…
Büyük bir maliyet ve risk karşılığında oynaklık dengelendi ama kur yüksek yerde asılı kaldı. Enflasyon ise yüksekten yükseğe sıçrayıp...