Görünen o ki Türkiye’nin başta Suriye sahasında öncelikli hale gelen anti-PYD/YPG politikası büyük mesai alıyor. Bununlu bağlantılı olarak ABD’yle gerilimli, Rusya’yla ise yakın ilişkiler, gündemi fazlasıyla dolduruyor. O kadar ki, Ağustos ekonomik krizi sonrası Almanya’yla başlayan yakınlaşmanın heyecanı bile kısa sürede söndü. Devamında Avrupa Birliği bahsi açılır gibi oldu ama nefesi yetmeyip o dosya da kısa sürede kapanıp gitti. Gayet tabii, Suriye’de sınırın hemen yanında Türkiye’nin istemediği bir devlet yapılanmasıyla mücadele etmek, bunu önlemeye çalışmak ve diplomatik faaliyetleri bu alana yoğunlaştırmak mantıklı bir yol izlemektir. Çünkü, gecikecek her adım telafisi imkansız sonuçlar doğurmaktadır. Nitekim, Suriye’de yaşamakta olduğumuz bütün problemler de zamanında; yani henüz Rusya sürece dahil olmadan atılmayan adımların eseridir. Atılmayan, atılamayan ve Türk Silahlı Kuvvetleri’nin o günkü şartlarda hareket etmeyen yapısının sonuçları. Şimdi, zamanında, daha kolay şartlarda yapamadıklarımızı büyük aktörlerin sahaya iyiden iyiye hakim olduğu yeni denklemde gerçekleştirmeye çalışıyoruz. Öte yandan, dış politikanın ekonomiyle ayrılmaz ilişkisinin de en yoğun dönemini yaşıyoruz.