Birkaç yazıda, “Bu referandum Türkiye’deki siyasi taraflar arasında değil, ‘yabancı devletler’ ile Türkiye arasındadır” diye yazdım.
Gelişmeler bunu kanıtladı.
Türkiye’de anayasa değişikliğini öneren iktidar partisinin temsilcilerine, ‘ne yaptık, neden yaptık, neyi amaçladık’ bilgilendirmesi yapma izni verilmezken;
Hayır kampanyası için Türkiye’den gidenlere Avrupalı siyasetçiler eşlik etti, bütün imkanlar sunuldu.
Bizzat Avrupalı siyasi parti liderleri, hatta bazı devlet yöneticileri ‘hayır’ kampanyası yürüttü.
AB’nin ‘terör örgütü’ listesindeki PKK’nın ‘hayır’ kampanyası desteklendi.
Türkiye Cumhurbaşkanı’nı başına silah dayanmış gösteren ve ‘öldürün’ çağrısı yapılan gösterilerine göz yumuldu.
Bunları ‘yerel inisiyatif’le izah etmeye kalkanlar, Avrupa’daki idari ve siyasi yapılanma konusunda kimsenin bir şey bilmediğini düşünüyor iseler, bir daha düşünmeliler.
***
Türkiye’deki referandumda açıkça ‘taraf’ olan ülkelerin enteresan ortak yönleri var.
1-Türkiye’nin mücadele ettiği PKK, DHKPC, FETÖ ve benzeri terör örgütlerinin üyelerini korumaya alıyorlar.
Bu ülkelere ‘sığınan’ PKK’lılar, DHKPC’liler, suç dosyaları delilleriyle gönderildiği halde serbestçe Türkiye aleyhine çalışabiliyorlar!
Devlet koruması altında bu ülkelerden Suriye’ye gönderilmek üzere militan toplayabiliyorlar!
Türkiye’nin en büyük holdinglerinden birinin patronu olan Özdemir Sabancı cinayetinden aranan Fehriye Erdal’ı serbest bırakıp, 21 yıl sonra ‘gıyabında’ suçlu bulan Belçika ‘adalet’ten söz edebiliyor!
15 Temmuz alçakça darbe girişiminden sonra NATO’da görevli ‘Türk askerleri’ ile Türkiye elçiliklerinden ve Türkiye’den kaçanlar ‘güvenli ülke’ olarak buraları görüyor!
Bu ‘müttefik’ ülkeler de güvenlerini boşa çıkarmıyor, ‘sığınma’ hakkı veriyor!
Ayrıca, Türkiye aleyhine faaliyet gösterebilmelerini, gazeteler, internet siteleri, düşünce kuruluşu, dernek adı altında örgütsel çalışma yapmalarını sağlıyorlar!