TV’de bir haber; “Bir minibüs aynasıyla çarptığı bisikletliyi yere düşürdü, üzerinden iki araç daha geçti ama kimse durup yardım etmedi.”
Bir başkası;
“Otobüste şortla oturan genç kadına bir kişi tekmeyle saldırdı. Daha vahim olanı, bun kişiye kimse müdahale etmedi.”
Yıllardır benzer haberleri izleriz.
Esasen çoğu durumlarda (ikinci örnekteki gibi) olaya tanık olan vatandaşlar müdahale eder, saldırganı etkisiz hale getirir, polise teslim eder.
Bazen ellerinin ayarının kaçtığı da olur.
Türkiye hala Suriye sorununa müdahil olmakla ‘suçlanıyor’...
Hatta Türkiye’yi Suriye’deki durumdan doğrudan sorumlu tutanlar var.
Bir diktatör halkından 300 bin kişinin ölümünden doğrudan sorumluysa -ki bunu sadece Türkiye söylemiyor, en son BM Genel Sekreteri BM kürsüsünden söyledi-; buna tepkisiz kalalım diyen, otobüste genç bir kadına saldıran yaratığa kimse müdahale etmedi diye ‘duyarlılık’ taslayamaz!
Uluslararası toplum, aslında, yanıbaşında tekmelenen kadına sahip çıkan, saldırgana müdahale eden vatandaşlardır.
Elinin ayarının kaçmaması kaydıyla...
***
Diplomatik, siyasi kulislerde şu ifadelerle sıkça karşılaşıyorum:
“Suriye’de Esad diktatör de, Suudi Arabistan’da demokrasi mi var?”
“Amerika nereye demokrasi getirdi de Suriye’ye getirecek?”
ABD’nin gittiği hiçbir yerde bırakın demokrasinin yeşermesini, otun bile bitmediğine itiraz edecek kimse yok.
Suriye’de sorun -hadi diyelim altı ay, bir sene- demokratikleşme sorunuydu doğru; ancak artık yüzbinlerce kişinin katli ve göçe zorlanması sorunudur.
Bunu tekrar başa sarmak, 300 bin canın, Aylan bebeğin vebali Esad’ın üzerinden almak demektir.