Kenan Evren...
12 Eylül 1980’de darbe yapan dönemin genelkurmay başkanı.
Milletin verdiği ‘silah kullanma yetkisi’ni millete karşı kullandı.
Kendinden önceki darbeciler gibi.
Standart bir algı operasyonuydu, her zaman çalışırdı:
Şeytanlaştır, şeytandan kurtar, kahraman ol!
Evren ‘algı’ya oynuyor, “Siyasiler memleketi batırdı, kardeşi kardeşe düşürdü” diyordu...
O yüzden 13 Eylül’de alkışlandı.
Çocukları ‘sağ-sol’ kavgasında ölen anneler;
Lisedeki, üniversitedeki, işyerindeki evladını hava karardığında pencerelerde bekleyen anneler de alkışladı...
Türkiye’nin geleceğinin sokaklarda sapır sapır birbirini öldürdüğüne tanık olan herkes...
‘Yurdumuzu kurtaran’ ordunun ‘hala hayatta kalan gençlerimizi, geleceğimizi de kurtardığını’ düşünüyorlardı.
Kavga edenlere ‘durun siz kardeşsiniz’ dediğini;
Ölümleri bitireceğini sanıyorlardı...
Ta ki ölümlerin, işkencelerin, faili meçhullerin ‘darbeci devlet’ eliyle devam ettiğini görene;
Darbenin de nasıl geldiğini öğrenene kadar...