Ya Fettah’ yazılı bir kapı tokmağı;
Bir binanın girişindeki kapıda, -başka manalarının yanında- muhtemelen ‘yardım kapıları açan’ manasında düşünülerek dökülmüş pirinçten…
Bir sokak lambasının eski kartpostallarda kalmış fotoğrafı;
Şehre verilen değerin mütevazı bir göstergesi olduğunu ‘paha’sıyla ve tasarımıyla vurguluyor.
Bir başka fotoğraf, ‘kuş sarayı’…
Bir caminin, medresenin, aşevinin, kamu binasının köşesine eklenmiş, binanın mimari çizgisini taçlandıracak kadar özenli…
Bir ‘sadaka taşı’;
Mahalle arasında bir çeşme başında veya cami avlusunda, kimseye göstermeden para konulan; kimseye görünmeden ve ihtiyacından fazlasının bir başkası için yerinde bırakıldığı ‘sosyal yardım sandığı’…
Bir ‘hamal taşı’;
Hayatını başkalarının yükünü omuzlamakla kazananların dinlenebilmeleri için, yük taşıma güzergahlarının ‘yorgunluk’ alarmı veren noktaları düşünülerek konulmuş…
Bir sokak tabelası;
Üzerinde, sokağa adını verecek kadar insanların hayatında yer etmiş hikayeleri anlatan…
Bir merdiven;
Çıkanlar kadar inenleri, ikişer atlanabilecek kadar gençler, ağır ağır çıkacak kadar yaşlılar düşünülerek basamakları hesaplanmış…
Bir pencere;
Küçük bir cumba ile sokağa uzanmış, sadece karşı komşuyu değil, gelen geçeni görmeye ve selamlamaya da imkan sağlamış…
Uzatabilirsiniz…
Meydanlar, kaldırımlar, bina yükseklikleri gibi, çok daha fazla ‘veri’ içeren, hakkında çok daha fazla konuşulabilecek, çok daha fazla ‘medeni’ ölçü tevarüs edilebilecek birçok ‘şey’ var şehirlerde, şehirlerimizde.
‘Belediyecilik’diye bildiğimiz alanda övgüye değer neler var?
Sanırım olanları da konuşmaya mecal yok.
Zira ‘olmayanlar’ ve ‘artık kalmayanlar’ o kadar fazla ki…
Bir yarışma programında soru olarak sorulmuş, yanlış hatırlamıyorsam doğru cevap da verilememiş ya da güçlükle verilmişti.
Yazarken zaman ayırıp bakmadım.