ABD Başkanı Donald Trump, Türkiye’den Cumhurbaşkanı Sözcüsü İbrahim Kalın, Genelkurmay Başkanı Hulusi Akar, MİT Müsteşarı Hakan Fidan ve hükümeti temsilen Adalet Bakanı Bekir Bozdağ Washington’dayken, Suriye’de terör örgütü YPG’ye ağır silahların verilmesine ilişkin kararı imzaladı.
Sürpriz değildi.
Günler öncesinden “Erdoğan’ın 16 Mayıs ziyaretinden önce imzalanacak” haberleri yayınlanmaya başlanmıştı.
Birkaç saat sonra, Suriye’deki YPG silah depolarından birinde patlama oldu.
‘Kaza’ise ‘tevafuk’.
Çünkü Türkiye’nin ‘tehdidi tespit ettiği yerde imha’ politikasını çok önceden açıklamıştı.
Ankara biraz bu yüzden, biraz da hala Trump’tan ‘fark’ beklentisini koruduğu için, son karara sert tepki gösterdi, ancak ziyarete mani görmedi.
Beklentiyi açalım:
Ankara, Trump’ın bakanlarını güçlükle atadığını, büyükelçilerini hala atayamadığını, üst düzey kadrolarını kuramadığını, işlerin ‘vekaleten’ yürütüldüğünü dikkate alıyor. Ki aleyhine çalışan FBI Direktörü’nü bile ‘nihayet’ görevden alabildi! (Bunun enteresan sonuçları olabilir, izliyoruz.)
Seçildiği gün başlayan sokak eylemleri, köşe yazıları ve manşetlerle ‘görevden alınma, düşürülme’ baskısının hala sürdüğünü görüyor.
Bunun da ‘başkan’ı zayıflattığını, ‘kurumları’ ise güçlü tuttuğunu biliyor.
Nasıl biliyor?
Çünkü ‘müesses nizam’ın, ‘statüko’nun benzer direnişiyle, engellemeleriyle, tehditleriyle, medya ve başka ülkeler üzerinden yıpratma/yıldırma politikalarıyla mücadele etmiş, nihayet silahlıdarbeye kalkışanları püskürtmüş bir muhatabı var; Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan.
Erdoğan Washington’da iki şeye bakacak:
- Trump, üzerindeki vesayetten (ya da vesayet gereği bile duymadan kendi politikalarını uygulayan kurumlardan) ne kadar kurtulabilir veya onlara Türkiye’yi ilgilendiren hangi tavizleri verir?