Bir edalı kız sahil yolunda “sağlıklı yaşam” için koşuyor. Kulaklığı var, demek ki aynı anda müzik dinliyor. “Sağlıklı yaşam” aslında “tüketim toplumu”nun “paket programları”ndan biridir. Sağlık, gıda ve ilaç endüstrilerinin devasa gövdesinden bir parçadır ki kendisi hakkında bilimden efsanelere uzanan bir faaliyet ve külliyat vardır.
Her neyse.
Bu edalı kızımıza aşağıya aldığım şarkıyı ithaf edebilirdim.
Şarkının güftesi Cenap Muhittin Kozanoğlu’na, bestesi Refik Ferran’a ait, Acemkürdî makamında.
Rüzgâr uyumuş, ay dalıyor, her taraf ıssız
Ölgün bakıyor varsa henüz bir iki yıldız
Bak çıt bile yok, korkma benim bahçede yalnız
Ey gözlerinin rengi kadar kalbi güzel kız
Ne yazık ki bu şarkılar ahşap İstanbul gibi dünyamızı terketti. O ritim, o makam, o mâna, o beste kalmadı. Kalbin sesi duyulmuyor.