Yahya Kemal 'Koca Mustâpaşa' şiirinde şunları söyler: (Zaten bir hikâyedir o şiir).
“Gece şi’riyle sararken Koca Mustâpaşa’yı,
Seyredenler görür Allah’a yakın dünyayı.”
Güneş batar, ahşap semtin insanları evlerine çekilir, sessizlik hâkim olur, şair sanki 'hâtiften bir sada' duyar gibidir:
“Gitme! Kal! Sen bu taraf halkına dost insansın;
Onların meşrebi, iklimi ve ırkındansın.”