Kapitalizm dünyaya hükmediyor ve devlet adamlarımızı ipte cambaz gibi oynatıyor.
W. Sombart
1972’de BM’nin ilk “Çevre Konferansı” yapıldı. Ardından Viyana (1985), Montreal (1987), Londra (1990), Rio de Janero (1992), Berlin (1995), Kyoto (1997) ve Bonn (1999) konferansları toplandı.
Tabiat can çekişiyor, tehlike çanları çalıyordu. Bir çözüm bulunması lazımdı.
İnsanı ve tabiatı, teknoloji-sanayi-endüstri aracılığı ile akıl almaz üretime ve eşdeğer tüketime mahkûm eden, zorlayan kapitalizm karşısında şu muğlak ve zavallı formülde karar kılındı: “Sürdürülebilir kalkınma”. Bir nevi Yalova Kaymakamı.
Nüfus artıyor, ihtiyaçlar (!) artıyor, üretim ve tüketim artıyor, tabiatın nimetleri insafsızca harcanıyor; arsızca tüketilen nimetler çöp olarak yine tabiata fırlatılıyor.