Türkiye’de bir şu kadar zaman önce nüfusun büyük çoğunluğu köylü idi. Köy evinde mobilya yoktu, beyaz eşya yoktu, yemekler yer sofrasında yeniyordu. Esnaftan yapılan alışverişin ödemesi deftere yazılıyor; ya harman sonuna; ya pancar parasının, fındığın, pamuğun satışına erteleniyordu. Bu denge ülkeyi bir süre istikrar içinde tuttu. Fakirliğin kol gezdiği, elbisenin ve çorapların yamalı, ayakkabıların pençeli olduğu bir istikrar.
Bu dönemde güç devletin...