Bazı şeyler vardır asla söylenmemesi gereken, söylendiği zaman tamir edilemez yara açan. Eğer birisi bunu yapıyorsa bilinmesi gerekir ki niyetler çok farklıdır. Hele bir de bu yapılırken “toptancı” bir zihniyetle yapılırsa artık orada akıl sağlığından da şüphe etmek gerekir.
Geçtiğimiz günlerde bir kadın yazar “Baba evini derhal terk edin kızlar” başlıklı bütün babaları töhmet altında bırakan bir yazı kaleme aldı. Yazıyı okuyunca tüylerim diken diken oldu.
Bu yazıyı yazan kişi nasıl bir travma yaşamış veya yaşıyor ki bütün babaları aynı kefeye koyarak ayrım gözetmeksizin “aile” kavramını merkeze alarak böyle bir yazı alabiliyor, akıl alır gibi değil.
Bu yazıyı yazıp yazmama konusunda tereddüt ettim. Birçok dostla istişare mahiyetinde münazaralar yaptım. Bu yazının sahibini muhatap almak aslında doğru bir şey değil ama yazı o kadar iğrenç bir yazı ki kötüye kötü dememeyi vicdanım kaldırmadı.
“Haksızlığa karşı susan dilsiz şeytandır.” darb-ı meselince malum kişi ve yazı hakkında dikkatleri çekmek gereğini hissettim.
Bir taraftan da yazının neresinden tutacağım konusuna da karar veremiyorum. O kadar tutarsız, o kadar cahilce, o kadar art niyetle yazılmış bir yazı ki…