Yazıma başlamadan önce belirtmeliyim ki amacım hiçbir kimseyi yargılamak, yaftalamak, nasihat vermek değil. Rabbimden öncelikle bana istikamet vermesini, ayağımı kendi yolu üzerinde sabit ve sağlam tutmasını temenni ederim.
Yıllardır büyük sıkıntılarını çektiğimiz, başta alimlerimiz ve hocalarımız olmak üzere devlet ve devlet kurumlarından bir çözüm bulmasını istediğimiz “deizm” sorunu maalesef kartopu etkisi ile büyümeye devam ediyor.
Daha önce gençlerimizi cendereye alan deizm artık işi o kadar büyüttü ki bir entelektüel bir ilim adamı bir medrese hocasını da safları arasına katma telaşı içerisinde. Kendini bilen okumuşların bile deizme kaymasına ramak kalmışsa vatandaş ne yapsın…
Her ne kadar, “Sorgulama, kararsızlık ve arayış içindeyim, deist yakıştırmasını ciddiye almadığım gibi reddediyorum” dense dahi zuhur eden bu ikilemin varacağı nokta nihayetinde deizm tuzağına duçar kalma olacaktır.
Sevilen ve beğeni ile takip edilen bir ilim adamının bir medrese hocasının açıklamaları ardından kahir ekseriyet “kolay” olanı tercih ettiler ve eleştiri oklarının hedefi yaparak şahsına yönelik değerlendirmelerde bulundular. Oysa sorulması gereken soru şu: Medresede eğitim almış ve temel seviyenin çok çok üzerinde metodolojik donanıma hâkim bir ilim adamı bile “inancımla ilgili kuşkularım var!” diye ikilemde kalıyorsa biz Müslümanlar ve muhafazakârlar nerede yanlış yapıyoruz?
Ya da gençleri ve dahi Müslümanları bilinçlendirmek yerine, yıllardır sadece Allah ile korkutarak fırça atan “hocalar” acaba nerede yanlış yaptılar?