Grubun biz Türkler için en zor maçıydı. Böyle maçları oynamayı oldum olası beceremeyiz. Emre’nin Andorra maçı on birinde yer almasından dolayı ikircikli tutum sergileyen herkes içinse karar maçıydı. Emre’den dolayı mı öyle oynamıştık, yoksa Emre’den bağımsız maçın senaryosu mu yanlıştı? Elbette iki farklı maç, ancak bize bir fikir verebilirdi.
Öncelikle bu konuyu çözelim. Milli takımın sorunu Emre’nin oyunu değil. Emre istediğiniz her oyuna adapte olabilir. Dün onun olmadığı maça orta saha merkezinde Ozan - Dorukhan ikilisi ile başladık. Her iki oyuncu da dinamik, fakat topu o bölgeden çıkartırken çok fazla temas yapmak zorunda kaldık. Bunun iki sebebi var. Emre orada olduğunda daha az ve kaliteli temasla oyunu akıcı hale getiriyor. Daha önemlisi ise öndeki oyuncular, katı defans yapan savunmaların arasında fazla hareketsiz kalıyor. Ozan ve Dorukhan, Moldova maçında
Emre’ye olduğu gibi kafasını kaldırdıklarında pas verecek arkadaşını görmekte zorlandı. Maça 4-4-2