Meşhur bir Çin atasözü var; “Bir kişiye her gün bir balık vereceğine, balık tutmayı öğret.” Aslında “öğrenmeyi öğrenme” kavramının da mantığı bununla aynı.
Ortaokul ve lise öğrencileri ile çalışırken şunu tespit ettim. Bu dönemde yaşanan sıkıntı ve problemlerin çoğunun temelinde okul öncesi ve ilköğretim 1,2 v,3.sınıflarda yapılan hatalar ya da bu dönemlerde kazanılması gereken bazı davranışların kazanılmamasından kaynaklanıyor.
Öğrenci her gün okuldan gelince ödevi yaptırılmış ama öğrenci kendi kendine ödev yapma alışkanlığı kazanmamış. Ödev olduğu için ya da özeti istendiği için bazı kitaplar okunmuş fakat okumanın gerçekten faydası bilinerek kitap okunmamış. Yaz tatilleri hep boş geçmiş. Ödev olduğu zaman ders çalışılmış, ödev yoksa bayram yapılmış. Düzenli bir ders çalışma alışkanlığı kazanılmamış. Yazılı haftası iyi not almak için çalışılmış, yazılıdan çıkınca hepsi tarih olmuş. Gerçek manada öğrenmek için çalışılmamış. Okul, dersler, ödevler bir öğrencinin gerçek görevi şeklinde değil de okul bir meşgale alanı, dersler sınıf geçmek için gerekli basamaklar olarak görülmüş.
Bir gün, öğretmenleri tarafından çok şikayet edilen bir 6. sınıfa derse girdim. Genelde şikayet konusu; öğrencilerin ders dinlememesi, çok gürültü yapmaları, dersi kaynatmaları vs.