Felsefenin gerekli olup olmadığından önce ne olduğunu sorgulamak daha doğrudur. Yani bizim bugün adına felsefe dediğimiz şey bin yıl önceki felsefeden bir hayli farklı. Bin yıl önce felsefeden anlaşılan şey insanlığın tüm bilimsel ve sanatsal birikimi idi.
Matematik, fizik, astronomi, şiir veya hukuk felsefenin dalları olarak kabul ediliyordu. Son yüzyıllarda ise sosyoloji ve psikoloji gibi bilimler de felsefeden kopmuşlardır. Felsefe bir anlamda iyice yalnızlaşmıştır.
Günümüz şartlarında bile felsefe ile ilgili olmak aslında geçmişin büyük bilim ve sanat adamları ile bağlantı kurmak anlamına gelmektedir. Bu bağlantı bizim için gerekli midir? Elbette gereklidir. Başka nereden ilham alabiliriz ki?
Çok iyi teorisyenlere ihtiyacımız var. Konuşan değil, 50 yıl sonrasını doğru tahmin edebilecek beyinler gerekiyor bize. Memleketin en büyük eksiği düşünür sayısındaki azlık. Çok iyi teorisyenleriniz olduğunda büyük düşünmeye başlamış olursunuz.
Bir düşünür için 50 yıl sonrasına hitap etmek elbette ki zor. Ama birileri bize sonumuzu ayrıntılı tasvir etmezlerse biz uyanamayız. Yapmakta olduğumuz şeyi hep doğru sanırız. Sokrates’in deyişiyle bizi huzursuz edecek bir at sineği şart.
Felsefe tarihine baktığımızda felsefenin bizim anladığımız manada boşlukta kalan düşüncelerden ibaret olmadığını görüyoruz. Pek çok düşünürün düşüncesi uğruna saldırıya uğraması bize felsefenin kanlı canlı bir şey olduğunu çok net gösteriyor.