Kendisini olduğu gibi kabul etmeyene hiçbir şey kabul ettirilemez. Kendini bilmeyen hiçbir şey öğrenemez. Kendisi olamayan hiçbir şey olamaz. Kendi gerçekliğimizden uzaklaştıkça şizofreni veya paranoya başlar. Hayal aleminde yaşam sürer hale geliriz. Kendimizle bağımız koptuktan sonra kimse ile bağ kuramayız. Dolayısıyla milli eğitimin görevi bir bireye kendi inancını, tarihini, dilini ve sanatını öğretmektir.
Eğitimin amacı bireyi kendisiyle buluşturmak, çelişkilerinden kurtarmak ve onu motive etmektir. Eğitim sistemimizin en büyük sorunu da kanaatimce bu. Bize yeterince bizden bahsetmiyor. Hep başkalarının sanatı, mitolojisi, kahramanları, şairleri, teknolojisi, kanunları, felsefesi, inancı, başkaları ve daha başkaları… Karnımızı yüzyıllardır başkalarının ilim irfan kırıntılarıyla doyurmaya çalışıyoruz. Kim olduğu konusunda fikri olmayan bir nesil yetişmekte…
Eğitimin amacı genç nesle inanç, prensip ve becerileri aynı anda verebilmektir. Eğitimde beceriler amaç değil araçtır. Gerçekleşmesinde hayır umulan insan tipine ulaşmayı sağlayan araçlar... Becerileri amaç haline getiren toplumlar içi boş insanlar yetiştirir. Boş bir bavuldan, boş bir tenekeden farkı olmayan insanlar… Bilgisayar bilen, yabancı dil bilen ama bu yetenekleri ile ne yapacaklarını bilemeyen gençler. Bazen üç beş kuruş karşılığında bu yeteneklerini satan, bazen de maalesefbu yeteneklerinin istismar edilmesine engel olamayan bir gençlik…
Dil bir milleti millet yapar. Dilini geliştiren ve etkili kullanan milletler kendilerini daha iyi ifade eder ve istediklerini alırlar. Şiirini ezberlemek için dönüp tekrar okumalısın. Ancak tekrar okudukça kendinde derinleşirsin. Kendini; kendi kelimelerinle keşfedebilirsin.Ödünç aldığın kelimeler seni ifade edem...