Platon’un Devlet isimli kitabı bütün bir felsefe ve düşünce tarihini derinden etkilemiştir. Bugün, on kısımdan oluşan kitabın ilk dört bölümden kendimce önemli gördüğüm kısa alıntılar paylaşmak istedim. Bazen özetledim bazı kısımları da aynen aldım.
“Bu dünyada kötülük eden Hades’te cezasını çeker” gibi sözlere gülenleri, gün gelir, ya bu söz doğruysa, diye bir korku alır. Hayatlarını gözden geçirip ettikleri haksızlıkların farkına varanlar, çocuklar gibi uygularından korkuyla uyanırlar. Umutsuz bir bekleme içinde zehir olur hayatları.
Yönetime karışmayan için cezanın en büyüğü kendisinden kötü olanlar tarafından yönetilmektir. En değerli insanlar bundan korktukları için yönetici olmayı kabul ederler. Yoksa bir nimete konmak, rahatlarını sağlamak için değil.
Babalar oğullarına doğru adam olacaksın derler, doğru yolu gösterirler; eğiticilerin yaptığı da budur. Ama doğruluğu, doğruluktur diye değil, insana iyi ün kazandırdığı için överler. Doğru görünüp, böylece yüksek mevkilere ulaşmasını, iyi bir evlilik yapmasını ve diğer nimetlere kavuşmalarını isterler.
Tarlalarımızın bize yetmeyeceğini düşündüğümüzde, komşularımızınkini ele geçirmek isteriz. Onlar da bizim gibi zorunlu ihtiyaçlarını karşılamakla yetinmezlerse bizim toprağımıza saldırmak isteyeceklerdir. Savaş, kötülüklerin kaynağı olan şeyden, başkalarından daha fazla mal edinmek hırsından doğar.
Yiğit bir adam kendi gibi yiğit bir dostunun ölümünü korkunç görmez. Dostu ölünce de onun başına korkunç bir şey gelmiş gibi ağlayıp sızlamaz. Değerli insan kendine yeter, tek başına yaşamanın tadına varabilir. Herkesten daha az arar başkalarını.