İçimizde daima diri duran bir heyecanımız var. En zor anlarımızda ayağa kalkan ve millet olma ruhu ile göğsünü siper yapan bir genç ruh bu. Çanakkale dendiğinde içimizde çırpınan iman dolu kalbimizle hâlâ ayaktayız, hâlâ sınırlarımızda ve sınır ötemizde ülkemizin dirliği ve birliği için mücadelemiz devam ediyor.
Yedi düvele meydan okuduğumuz bir cenk meydanı idi Çanakkale. “Kimi Hindu kimi Yamyam kimi bilmem ne bela.” Bugün de farklı bir noktada değiliz. Amerika’nın başını çektiği haçlı zihniyeti iğrenç iki yüzlülüğüyle kuşatmayı sürdürmeye çalışıyor. Nasıl ki 1915’te bizi bir avuç Anadolu toprağına mahkum etmek için boğazı bize dar etmeye çalıştılar; şimdi de kendi sınırlarımız içinde bile yaşam hakkı tanımak istemiyorlar bize.
Bilmedikleri ya da hesap edemedikleri en önemli güç bu milletin zor günlerinde kuşanacağı Çanakkale ruhudur. Günübirlik telaşlarda vatan, millet kavramına uzak gibi görünen gençlerimiz mevzu vatan olunca nasıl olup da Asım’ın Nesli olarak meydanları doldurabileceklerini 15Temmuz’da tüm dünyaya gösterdiler.
Bugün de Afrin’deki harekâta katılmak için askerlik şubelerine akın eden genci yaşlısıyla herkes bir kez daha Çanakkale geçilmez diyebileceğini, Anadolu’nun her karışının kutsallığını dünyaya gösteriyor.
Çanakkale’nin bir adıda Anadolu’dur. Cephede şehit olmayı bekleyen, gözünü kırpmadan düşmana saldırmak için siperde bekleyen gençlerin her biri Anadolu’nun bir köşesinden gelmişti. Anadolu’nun doğusuyla batısıyla bir bütün olduğunun göstergesiydi Çanakkale.
Bugün Afrin’deki askerlerimiz için çorap ören, bere ören, yiyecek hazırlayan, dua dua hatimler yollayan analarımızın, bacılarımızın Nene Hatun’dan ne farkları var ki…