Üzerimizi kalın bir örtü gibi kaplayan, nefes almamızı engelleyen, damarlarımızı tıkayan bir numaralı sorun "kadına bakış" sorunu. Kim ne derse desin, bu ülkenin en derin yarası bu. Katman katman bir yara. Üst katmanları teşhis etmek kolay. Acı ama kolay. Kadına karşı şiddet haberlerini tıklayın, orada her gün görürsünüz. Karısını döven, bıçaklayan, öldüren erkekler... Hep de bir bahanesi olan erkekler: Kıskançlık, işsizlik, bunalım...
Amaa... Daha aşağı katmanlara doğru gittikçe... Üstteki yaranın iyileşmesine engel olan o alttaki tabakalara... O devamlı kanayan ama üzerinde başka şeyler olduğu için görünmeyen sinsi kısma...
Ah orayı bütün çıplaklığıyla bir eşeleyebilsek. Erkek bakışının o benmerkezci menzilinde normalleştirdikleriyle, her günkü hayatımıza yavaş yavaş alıştırarak soktuklarıyla yüzleşsek... Bu ülkede kadına karşı şiddetin sadece öldürülen ya da dövülen kadınlarla sınırlı olmadığını görsek... İşte yara esas o zaman iyileşmeye başlayacak!