Manchester’da gerçekleşen ve İstanbul’daki Reina katliamını ya da Paris’teki Bataclan kıyımını hatırlatan saldırı bir kez daha vahşetin, sapkınlığın ve terörün en uç boyutunun ne olduğunu hepimize gösterdi. İnsan böyle bir kötülük karşısındaki çaresizliğinden utanıyor!
Çoğu daha hayatlarının başındaki 22 masum insan sevdikleri bir
sanatçıyı dinlemeye gittiklerini zannederken esasen ölüme gittiler.
Herhalde bir kısmının hayatlarındaki ilk konserdi. Hayran oldukları
bir şarkıcıyı ilk kez yakından görme fırsatıydı. Hayatın ta
kendisiydi o konser. Hayatı katlettiler! Bir kez daha... Ve bir kez
daha teröristin kendini feda ettiği saldırı karşısında ne kadar
aciz olunduğu görüldü. Bu vahşetin hedefinin ülkesi, milliyeti yok!
Bu vahşetin hedefi bütün insanlık! Ve bunu lanetlemek için bu gün
hepimiz o masum 22 kişiyiz! Bugün hepimiz İngiliz’iz!