"Türkiye’de olan hiçbir şey beni şaşırtmıyor” desem de şaşırıyorum. Öyle bir şey oluyor ki hayrete düşmeden edemiyorum.
Şu Bülent Ersoy hadisesi mesela. Ersoy’un Ankara’ya konser vermek için gittiği sırada Anıtkabir’i ziyaret etmesinden sonra yaşananlar bana inanılmaz geliyor.
Türkiye’nin son 50 senesine damga vurmuş, yarım asırdır kuşaktan kuşağa popüler olmaya devam eden bir sanatçı Anıtkabir’i ziyaret etmek ve Atatürk’e dua okumak istemiş. Bu haberi öğrenen Kültür ve Turizm Bakanlığı da durumu Anıtkabir Komutanlığı’na bildirmiş.
Ersoy oraya gittiğinde hasta olduğu için tekerlekli sandalyesiyle mozoleye doğru ilerliyor. Kültür Bakanlığı kendisine bu ziyareti bildirdiği için Anıtkabir Takım Komutanı Albay Hakan Osman Sert sanatçıyı karşılıyor. Bir Türk subayına yakışan şekilde nezaket gösteriyor.
Şakır şakır yağmur yağdığı için de Albay Sert yardımseverlik ve centilmenliğin gereğini yapıyor. Hastalığı sebebiyle yürüyemeyen ve tekerlekli sandalyedeki 70 yaşındaki bir sanatçıya yardım edilmesini sağlıyor.
Bizim kültürümüzdeki incelik bunu gerektirmez mi?
Her geçen gün zarafet duygusunu daha da çok yitiren bir toplum olmaya doğru gidiyoruz. Adeta kibarlık ve yardımseverliğin zayıflık gibi algılandığı bir Türkiye toplumu realitesiyle karşı karşıyayız.